Ένα θεματάκι για ποδήλατα τo χρειαζόμασταν, μα την αλήθεια. Και ποια καλύτερη σύμπτωση από τη σημερινή μέρα... που πρωτοεπιχείρησα ένα παλιό απωθημένο, να πηγαίνω στη δουλειά μου με το ποδήλατο. Ξυπνητήρι λοιπόν στις 6.15 (ήταν λίγο βάρβαρο, αλλά και με το αμάξι, στις 7.05 ξυπνάω) και 6.35 ήμουν στο δρόμο. Η διαδρομή Βουλιαγμένη-Καλύβια είναι 22 χλμ και έχω μπόλικη ανηφόρα αφού από το επίπεδο της θάλασσας ανεβαίνεις στο χωριό των Καλυβίων.
Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν λίγο το πολύ πρωινό του πράγματος, καθώς και την ανηφόρα και είχα αφήσει μπόλικο περιθώριο, αλλά σε 57 λεπτά ήμουν στο σχολείο. Εννοείται ότι έφτασα πρώτος από όλους τους συναδέλφους (8.00 η επίσημη ώρα προσέλευσης, 8.10 προσευχή, 8.15 αρχίζει το μάθημα), αλλά δεν πειράζει. Είχα όλη μου την άνεση για να αλλάξω (εφόδια με αλλαξιές, εσώρουχα, φανελάκια και μια κρεμάστρα με φορμίτσα στο δωμάτιο που οι γυμναστές φυλάνε τις μπάλες) και να γευματίσω (έχω ήδη πάει σχολείο σχετικές προμήθειες).
Η μέρα βγήκε πολύ πιο άνετα από όσο περίμενα, η άσκηση ενεργοποιεί τον οργανισμό κι εκεί που πριν κουραζόσουν, τώρα έχεις περισσότερες αντοχές, πράγμα οξύμωρο σε πρώτη ματιά.
Θα προσπαθήσω να γίνει καθημερινή συνήθεια και ευελπιστώ να καθιερωθεί. Ήδη έχω αποφασίσει να πάω κι αύριο έτσι, με το ένα μάτι στις σελίδες πρόγνωσης καιρού θα είμαι από δω και πέρα αλλά χαλάλι. Κάποιες μέρες δε θα γίνεται γιατί θα έχει άσχημο καιρό/αέρα/βροχή/θα έχω πολύ γεμάτο πρόγραμμα/θα πρέπει να πάω κάπου αλλού μετά/να κουβαλήσω κάτι. Δεν πειράζει, ας μην είναι 5 μέρες την εβδομάδα, ας είναι 2-3. Έχει ο Θεός.
Σχετικά με φόβους που είχα για τη διαδρομή (ανέβασμα προς Καλύβια από Γαλάζια Ακτή, για όσους είναι από εκεί), τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, αφού τόσο πρωί (7 και κάτι) η κίνηση είναι μηδενική, επικρατεί απόλυτη ησυχία και ακούς τον άλλο καθώς έρχεται από αρκετά μακριά, βλέπεις αν έχει χώρο να σε περάσει, αν έρχεται κανείς από απέναντι και πράττεις αναλόγως. Όλα καλά, δόξα τω Θεώ.
Οι μετακινήσεις πραγματοποιούνται με GT Avalanche 2.0, αλουμίνιο (τι άλλο;
) 6061, δισκόφρενα και κιβώτιο Shimano. Δεν ξέρω λεπτομέρειες, ποτέ δεν έσκαγα ιδιαίτερα για αυτά. Οι βόλτες μού άρεσαν, όχι τα specs. Πιο σημαντικό το παγουράκι και η αλυσίδα για να το κλειδώνω από το ακριβό σασμάν...
ΥΓ. Μη μου πείτε να πάρω κούρσα για μεγάλες αποστάσεις. Με τα τριψήφια κιλά μου, θα τα δει όλα το κουρσάκι. Ενώ τώρα έχω την άνεσή μου, το πετάω σε χώματα, καβαλάω πεζοδρόμια, δε με νοιάζει τίποτα.
Topic: Δυο Τροχοί (Ποδήλατα) (Read 159017 times)
